Sunday, September 26, 2010

Joseph Cambell

‎"People say that what we're all seeking is a meaning for life. I don't think that's what we're really seeking. I think that what we're seeking is an experience of being alive, so that our life experiences on the purely physical plane will have resonance within our innermost being and reality, so that we actually feel "

Friday, March 05, 2010

ความสุขเล็กๆ น้อยๆ

ใครหลายคนพลาดโอกาสที่จะมี ความสุขเล็กๆ น้อยๆ

เพราะมัวแต่รอที่จะมีความสุข ใหญ่ๆ

Thursday, March 04, 2010

ฉันคิดอย่างนั้น


เมื่อในบางครั้งที่ฉันนั้นเหงาและฉันเสียใจ

คิดไปเองว่าน่าจะมีใครที่อยู่ข้างกัน

คนที่คอยมองมาสบตาให้ใจฉันสั่น

เศร้าด้วยกันในวันที่ฉันผิดหวังร้องไห้

และเมื่อฉันนั้นได้คิดถึง รักที่เคยผ่านไปแล้ว

ทุกๆ คนเข้ามาแล้วจากไป

เกิดคำถามที่หัวใจ ที่เคยได้รักใครมันคืออะไร

เมื่อในวันนี้ที่ฉันไม่มีใครอยู่

แต่ฉันก็ยังคงอยู่ คิดแล้วดีใจ

ที่เคยได้รัก เท่านั้นมันก็ยิ่งใหญ่

และฉันก็ไม่เสียใจ ฉันคิดอย่างนั้น

เมื่อมองชีวิตแล้วฉันก็คิดว่ามันสวยงาม

แล้วทำไมต้องคอยผิดหวังกับสิ่งที่ยังไม่มี

เปิดให้ใจมองความสดใสในวันที่ดี

โลกทั้งใบยังมีอะไรให้เรามากมาย

Wednesday, March 03, 2010

ความรัก

"ความรักย่อมอดทน มีใจเอื้อเฟื้อ ไม่อิจฉา ไม่โอ้อวดตนเอง ไม่จองหอง ไม่หยาบคาย ไม่เห็นแก่ตัว ความรักไม่ฉุนเฉียว ไม่จดจำความผิดที่ได้รับ ไม่ยินดีในความชั่ว แต่ร่วมยินดีในความถูกต้อง ความรักให้อภัยทุกอย่าง เชื่อทุกอย่าง หวังทุกอย่าง อดทนทุกอย่าง" โครินธ์ 13:1-3 วันนี้ฉันไปร่วมงานแต่งงานแบบคาทอลิก หลังเสร็จพิธิในโบสถ์ เจ้าสาวก็โยนช่อดอกไม้ ไม่คิดว่าช่อดอกไม้นั้นจะตกมาอยู่ในมือฉันหรือว่าจะเป็นสัญญาณบอกอะไรสักอย่าง

Friday, February 26, 2010

แววตาของเด็กน้อย

วันนี้ฉันได้ทำให้คนสองสามคนฉายแววตาเป็นประกาย ความสุขของเด็กๆ ฉายออกมาทางแววตาเราเห็นได้ เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ก้าวขึ้นมานั่งบนตักฉันในระหว่างที่ฉันเปิดหนังสืออ่านให้เขาฟังทีละหน้า เด็กผู้ชายที่นอนอยู่บนเตียงกำลังสาละวนอยู่กับการจัดสวนสัตว์ของตัวเอง พวกเขาช่างน่ารักเรีบยร้อย ฉันรู้สึกว่าเวลาอันน้อยนิดของฉันมีค่ามากมายสำหรับพวกเขา วันนี้เด็กชายหน้าตาสดใสขึ้น เสียงก็ใสด้วย เขาบอกฉันว่า "ขอบคุณพี่สาว"

Sunday, February 07, 2010

ของขวัญจากการเวลา

ลองจินตนาการว่า มีธนาคารแห่งหนึ่งเอาเงินเข้าบัญชีให้คุณทุกเช้าเป็นเงิน 86,400 บาท ไม่มีการยกยอดคงเหลือไปวันรุ่งขึ้น ทุกตอนเย็นจะลบยอดคงเหลือทั้งหมดที่คุณไม่ได้ใช้ระหว่างวัน... คุณจะทำอย่างไร? แน่นอนที่สุด คุณต้องถอนมาใช้ทุกบาททุกสตางค์ ใช่ไหม เราทุกคนมีธนาคารอย่างนั้นเหมือนกัน ธนาคารแห่งนี้มีชื่อว่า ”เวลา” มันเข้าบัญชีให้คุณ 86,400 วินาที ทุกคืนมันจะล้างบัญชีที่ถือว่าขาดทุน ตามจำนวนที่คุณพลาดโอกาสที่จะลงทุนในสิ่งดีๆ มันไม่สะสมยอดคงเหลือ ไม่ให้เบิกเกินบัญชี ในแต่ละวันจะเปิดบัญชีใหม่ให้คุณ ทุกค่ำคืนจะลบยอดคงเหลือของทั้งวันออกหมด ถ้าคุณเสียโอกาสที่จะใช้ประโยชน์ในระหว่างวัน ผลขาดทุนเป็นของคุณ ไม่สามารถถอยหลังกลับไปได้ ไม่มีการถอนของ “วันพรุ่งนี้” มาใช้ได้ คุณต้องมีชีวิตอยู่กับปัจจุบันด้วยยอดเงินฝากของวันนี้ ให้ลงทุนจากเงินฝากเหล่านี้เพื่อได้ผลตอบแทนสูงสุด ไม่ว่าจะเป็น เพื่อสุขภาพ ความสุข และความสำเร็จ นาฬิกากำลังเดิน ทำวันนี้ให้ดีที่สุด จะรู้ถึงคุณค่าของเวลา 1 ปี ให้ไปถามนักเรียนที่สอบตกต้องซ้ำชั้น จะรู้ถึงคุณค่าของเวลา 1 เดือน ให้ไปถามคุณแม่ที่คลอดลูกก่อนกำหนด จะรู้ถึงคุณค่าของเวลา 1 สัปดาห์ ให้ไปถามนักเขียนหนังสือพิมพ์รายสัปดาห์ จะรู้ถึงคุณค่าของเวลา 1 ชั่วโมง ให้ไปถามคนที่กำลังรอคอยตามนัดหมาย จะรู้ถึงคุณค่าของเวลา 1 นาที ให้ไปถามคนที่เพิ่งพลาดขบวนรถไฟ จะรู้ถึงคุณค่าของเวลา 1 วินาที ให้ไปถามคนที่เพิ่งรอดจากอุบัติเหตุอย่างหวุดหวิด จะรู้ถึงคุณค่าของเวลาเสี้ยววินาที ให้ไปถามคนที่เพิ่งชนะได้รางวัลเหรียญทองโอลิมปิก ทำทุกขณะที่คุณมีให้มีคุณค่า และจำไว้เสมอว่า เวลาไม่คอยใครแม้สักคนเดียว เมื่อวานเป็นอดีต พรุ่งนี้ยังยากที่จะอธิบาย วันนี้เป็นของขวัญนั้นไงทำไมมันถึงถูกเรียกว่า “Present” เจอหนังสือเล่มนี้ที่บนดอยพอบล้าคีข้างในมีเรื่องสั้น หลายๆเรื่องที่น่าสนใจมากวันนี้หยิบมาฝากหนึ่งเรื่องค่ะ

Thursday, January 21, 2010

กราฟชีวิตมีขึ้นลง ดังนั้น

"Be nice to people on your way up because you will meet them on your way down"

Friday, January 08, 2010

ปัญหาของเราใหญ่ แค่ไหนกัน

ถ้าคุณเป็นคนหนึ่งที่กำลังมองว่า ปัญหาที่ตัวเองกำลังเผชิญอยู่ช่างยิ่งใหญ่เหลือเกิน มาลองดูการเปรียบเทียบ ด้านล่างนี้สิ แล้วคุณจะเปลี่ยนความคิด นึกภาพตามนะ เราเคยคิดว่าโลกนี้ช่างยิ่งใหญ่ แต่เหนือกว่าโลกก็ยังมีดวงอาทิตย์ “ดวงอาทิตย์อันยิ่งใหญ่” แต่นอกจากดวงอาทิตย์อันมหึมา ก็ยังมีจักรวาลที่เหนือกว่าอีก ไม่เพียงเท่านั้น แอนทาเรส (Antares) ซึ่งเป็นดาวฤกษ์ที่สว่างที่สุดเป็นอันดับ 15 ของเวิ้งจักวาล และห่างไกลออกไปหนึ่งพันปีแสง ยังเป็นดาวเคราะห์ที่ทำให้ดวงอาทิตย์ของเราดูจ้อยลงไปทันตา เอาล่ะ...ทีนี้กลับมาดูตัวเราสิ ตัวเรายิ่งใหญ่แค่กันเชียวในโลกนี้ จักรวาลนี้? แล้วปัญหาที่เราพบในแต่ละวันยิ่งใหญ่มากไหม? ตัวเราเป็นสิ่งเล็กๆ ในจักรวาลเท่านั้นไม่มีอะไรยิ่งใหญ่เลย ปัญหาที่เราว่าใหญ่นักหนาก็เล็กเป็นจุล จนแทบมองไม่เห็นเมื่อเทียบกับทั้งจักรวาล มองชีวิตให้ออก ชีวิตก็เท่านั้น ถ้าเทียบกันแล้ว ไม่มีปัญหาอะไรที่ยิ่งใหญ่จนเกินรับมือได้ เราเป็นคนตัวเล็กๆ ในจักรวาล ปัญหาก็เป็นเพียงสิ่งเล็กๆ ตามไปด้วยเช่นกัน “เราอาจไม่สามารถทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่เท่าจักรวาลได้ก็จริง แต่เราทำสิ่งเล็กๆ ด้วยความรักที่ยิ่งใหญ่ได้” แม่ชีเทเรซ่า หนังสือ Happiness is all around

Tuesday, January 05, 2010

_ _ _ _

ฉันชอบแต่มองภาพหม่นหมองของสิ่งต่างๆ ที่อาจผิดพลาดได้ แต่ก็ไม่ได้สำรวจมันอย่างถี่ถ้วนเพียงพอ ฉันเดินบนถนนอันมืดมิดเพียงครึ่งทาง ครั้นเห็นอะไรบางอย่างที่รู้สึกว่าไม่สามารถเผญิชหน้ากับมันได้ ฉันก็จะกระโดดกลับเข้าไปอยู่ในความปลอดภัยของความหวังแสนหวาน จบการเดินทางในความคิดแบบนี้ได้แล้ว จ้องตาปีศาจในจินตนาการ แล้วผลักดันตัวเองให้เกิดภาพ ว่าผ่านพ้นมันไปได้ จุดหมายปลายทางที่อภิรมย์รออยู่

Friday, January 01, 2010

สวัสดีปีใหม่ 2553 Happy New Year, Bonne année 2010

มาเริ่มต้นที่จะแบ่งบันสิ่งดีๆ ด้วยกันนะ ความสุขอยู่รอบตัวเรา Happiness is all around